Het samenwerkingsverband van de scholen voor speciaal en regulier onderwijs krijgen per jaar een budget voor ondersteuning van scholen voor leerlingen die speciale onderwijsondersteuning nodig hebben. In elke regio is er een samenwerkingsverband voor het primair en een voor het secundair onderwijs.

Wordt een leerling verwezen naar het speciaal onderwijs en krijgt hij/zij een verklaring hiervoor -de zogeheten toelaatbaarheidsverklaring- dan moet het samenwerkingsverband een bepaald budget aan de speciale school geven. 

Wil deze leerling op de reguliere school blijven, dan is het samenwerkingsverband niet verplicht de reguliere school financieel te ondersteunen.

In deze wet zijn de reguliere scholen verplicht aan te geven welk aanbod voor speciale ondersteuning zij kunnen bieden. Het is dus een aanbod gericht systeem en niet een vraaggestuurd systeem. 

Zowel reguliere als speciale scholen mogen kinderen weigeren als ze na onderzoek kunnen aantonen dat ze voor deze leerling niet een passend aanbod hebben. Zo worden sommige kinderen helemaal niet op een school toegelaten.

Ouders en leerlingen hebben geen recht op toelating. In rechtszaken die hierover gevoerd zijn, kijkt de rechter meestal alleen of de school gekeken heeft of haar aanbod toereikend is, en gaat de rechter niet in op de inhoud van de weigering.

Het samenwerkingsverband heeft miljoenen niet uitgegeven en op de plank staan. De vorige minister Slob heeft ze hiervoor op de vingers getikt.